چکیده: در حال حاضر عمده تکنیک‌های حفاظت از سنگ که با عوارض جانبی نیز همراه هستند؛ شامل ایجاد استحکام با استفاده از پوشش‌های آلی است. در این مقاله به تاثیر مواد استحکام‌بخش مرسوم مورد استفاده در چین برای حفاظت از ساختمان‌ها و مجسمه‌های تاریخی و سنگی پرداخته شده‌است و هم‌چنین دلایل حفاظت طولانی مدت سنگ طبیعی درصورت استفاده از مواد آلی، مورد بررسی قرار گرفته‌است.
برای این منظور؛ ابتدا مواد مقاوم ساز کربنات کلسیم بر اساس فرمول مرسوم چینی تهیه شد و ساختار آن با مواد مختلف مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه، اثربخشی مقاوم‌سازی توسط خاکه‌های CaCO3 ، مورد آزمایش و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در واقع یک الگوی ارگانیک، تحت یک فرآیند کنترل‌شده زیستی می‌تواند رسوب یک نوع عنصر معدنی را تحریک کرده و این امر منجر به اصلاح استحکام ساختمان‌های تاریخی و سنگی محافظت شده توسط مواد مورد آزمایش می‌شود.
نتایج حاکی از آن است که فرآیندهای تحت کنترل زیستی برروی سنگ که با استفاده از مواد مرسوم چینی رخ می‌دهد، در حفاظت از سنگ‌های تاریخی موفق بوده‌است. از مزایای این روش در مقایسه با پلیمرهای آلی این است که می توان مواد سنتی را به راحتی تمیز کرد. برخی از یافته‌ها در مورد کاربرد یک لایه محافظ بیومیمتیک بر روی ساختمان‌ها و مجسمه‌های سنگی نیز گزارش شده است. رویکرد بیومیمتیک می تواند تحت شرایط کنترل‌شده فیزیکی و شیمیایی، پتانسیل‌های کاربردی زیادی را ارائه دهد.
جهت اعتبارسنجی فرضیه مورد بررسی در این تحقیق؛ عملکردهای محلول‌های استحکام‌دهنده آزمایشی مورد ارزیابی قرار گرفت. محلول مورد آزمایش مخلوطی از دوغاب برنج چسبناک و سفیده تخم مرغ در حجم های مساوی بود. مقاومت فشاری نمونه مخلوط شده با محلول آزمایشی، در مقایسه با استحکام نمونه مخلوط با آب، از 200 نیوتن به بیش از 1000 نیوتن افزایش یافت.
برای دریافت متن کامل مقاله به کانال انجمن سنگ ایران به نشانی@iranstoneassociation مراجعه نمایید.
