چکیده: مقاله حاضر؛ فرصتی برای مطالعه اثر معماری تاریخی قدمتدار در راونا، ایتالیا است که مرجع ارزشمندی برای اعمال اصلاحات برروی سازههای سنگی میباشد.
هدف از این تحقیق که در سال 2014 انجام گرفته است، حافظت از بنای معماری تاریخی ایتالیایی مرتبط با قرن بیستم با استفاده از بررسی مواد تشکیلدهنده حفاظتی و با درنظر گرفتن جنبههای تکنولوژیکی و حفاظتی میباشد. تجزیه و تحلیلهای RLM ، SEM/EDS، XRD و micro-FTIR بر روی نمونههای میکرو انجام شد تا ویژگیهای مختلف سطح پرداخت اولیه و پدیدههای مخرب را مشخص کند. بررسیهای VIS RS، RLM و SEM/EDS نیز برای ارزیابی کاربرد پوشش نانوذرهی دی اکسید تیتانیوم بر روی سطوح سنگ انجام شد.
آنالیزهای علمی امکان مطالعه دقیق مواد تشکیلدهنده و ارزیابی مناسب وضعیت حفاظت از بنای یادبود اختصاص داده شده به فرانچسکو باراکا، اثر دومنیکو رامبلی را که در سال 1936 انجام شده، فراهم کرد. با توجه به مواد و تکنیکهای به کار رفته برای اعمال پرداخت اولیه سطوح تراورتن، تحلیلهای علمی نشان داد که سنگهای تراورتن صیقلی که بال اثر را میپوشانند، در اصل دارای پوششی از تیتانیوم سفید و باریم سفید رقیقشده با یک نوع ترکیب روغنی که احتمالاً روغن سیکاتیو است، بوده است. این ماده ترکیبی است که توسط هنرمندان جهت مصارف کاربردی در رنگهای روغنی یا آب استفاده میشد. این مخلوط با سایش سطحی ابزار فلزی ساخته شده از “روی” ساخته شده و همچنین با مشاهده ماکروسکوپی آثار متحدالمرکز و منظم روی سطح، بسیار محتمل است که ابزار مورد استفاده “برس” بوده باشد. چنین پرداختی جهت اصلاح سنگ بنا صیقلی که بال را میپوشانند، برای القای یک بال واقعی هواپیما بهکار میرود. در مقابل، هیچ پوشش سطحی در قسمت های چکش خورده بال یافت نشد.
در نهایت برطبق این بررسی، پوششی با پایه nano TiO2 برای اعمال بر روی سطوح تراورتن به منظور جلوگیری و یا کاهش آسیبهای مخرب و کمک به حفظ شفافیت سطح، پیشنهادشد: دادههای تجربی، رقیقساز آبی 6 درصد وزنی و 1 درصد وزنی را پیشنهاد نمیکنند، زیرا به ترتیب مسئول سفید کردن نمونههای تراورتن زبر هستند و تضمینی از نظر کارایی حفاظتی کافی ندارند. بنابراین مناسبترین انتخاب رقیقساز 3 درصد وزنی است که از نظر تغییرات زیبایی شناختی و خواص ریزساختاری رضایتبخش عملکرده است. همچنین نتایج نشان میدهد که کارایی اصلاح نانو پوشش مبتنی بر TiO2 ، به نوع بافت و شرایط مرتبط است.
برای دریافت متن کامل مقاله به کانال انجمن سنگ ایران به نشانی@iranstoneassociation مراجعه نمایید.